Struktury otoczone pojedynczą błoną Wakuola

Wakuole, czyli wodniczki są to duże, kuliste lub o nieregularnym kształcie struktury otoczone pojedynczą błoną komórkową zwaną tonoplastem.
Tonoplast wykazuje selektywną przepuszczalność w obie strony, zapewniając turgor komórki. Wakuolę wypełnia sok komórkowy, który jest wodnym roztworem soli mineralnych i związków organicznych (głównie cukrów). Niekiedy sok komórkowy zawiera kryształy substancji nierozpuszczalnych w wodzie (np. szczawian wapnia).

Wakuole powstają częściowo z oddzielających się pęcherzyków gładkiego retikulum endoplazmatycznego, częściowo z pęcherzyków aparatów Golgiego komórkach a częściowo mogą być dziedziczone.
We wczesnym stadium rozwoju komórki w cytoplaźmie istnieje wiele wodniczek lub nieregularnych fragmentów poodrywanych siateczkę śródplazmatycznych zwanych prowakuolami. W trakcie dojrzewania komórki wodniczki łączą się, ulega rozczieńczeniu ich zawartość przyjmując ostatecznie formę jednej dużej położonej centralnie wakuoli wypełnionej mocno rozwodnionym sokiem komórkowym.

 

Rolą wakuoli jest przede wszystkim utrzymywanie turgoru komórki. Dodatkowo stanowi ona buforowy zbiornik wody dla komórki. W starzejących się komórkach w wakuoli mogą gromadzić się substancje toksyczne i zbędne dla komórki.

Peroksysomy wypełnione są przede wszystkim substancjami białkowymi (przede wszystkim enzymami); biorą udział w fotooddychaniu; charakteryzują się wysoką przepuszczalnością błony.

Sferosomy związane są głównie z syntezą i magazynowaniem tłuszczowców.

Glioksysomy podobnie jak sferosomy magazynują tłuszczowce zapasowe, jednak zawierają liczne enzymy przekształcające nagromadzone tłuszcze w cukry używane podczas kielkowania.